Εξαντλητικός ο Φλεβάρης, δύσκολες οι εποχές ... η κούραση, η εξάντληση το κύριο χαρακτηριστικό των περισσότερων...

    Είμαστε όλοι κουρασμένοι. Πραγματικά, είμαστε. Είναι δύσκολος δρόμος, κι όμως είναι τόσο όμορφος! Ίσως περιμένουμε πάρα πολλά από εμάς και από τους άλλους επίσης. Ίσως επειδή, ενώ η γη προσχωράει με γεωμετρική πρόοδο στις αλλαγές συχνότητας,  η ανθρωπότητα (ο άνθρωπος)  την ακολουθεί  με πολύ αργή πρόοδο... Ίσως πρέπει κάποιες στιγμές, να στεκόμαστε ακίνητοι για να διαπιστώσουμε, πόσο μακριά έχουμε προχωρήσει και να το γιορτάζουμε λίγο πιο συχνά.... Και να βάλουμε περισσότερα σημεία στον δρόμο για ξαπόσταμα. Να πάρουμε μια ανάσα, να απολαμβάνουμε τις απλές χαρές, τις στιγμούλες αυτές που μας αναζωογοννούν και ίσως πρέπει να ψάχνουμε την  αγάπη παντού...ακόμη και σε ένα λουλουδάκι του αγρού, που ανθίζει μόνο του εκεί στην ερημιά και χαρίζει ομορφιά σε όποιον έχει μάτια να κοιτάξει... ή στον τρόπο που ανατέλλει κάθε πρωί ο ήλιος, επειδή  κάθε ανατολή, είναι μια υπόσχεση του σύμπαντος πως όλα μπορούν και αλλάζουν, μια ακόμη ευκαιρία, για να γίνουν όλα καινούργια από την αρχή! Ίσως απλά χρειάζεται να παραδοθούμε περισσότερο σε αυτό που είμαστε ...έτσι ακριβώς όπως είμαστε...βλέποντας μας σαν τον μικρόκοσμο του σύμπαντος! Επειδή αυτό ακριβώς είμαστε! το μεγαλείο του σύμπαντος σε έναν κόκκο άμμου...!
Φωτογραφία δική μου: Η Πύλη του Ήλιου, Φλεβάρης 2024