Jenseits des Gewöhnlichen

Narrative

Ο όρος «αφήγημα» κυκλοφορεί όλο και περισσότερο στα ΜΜΕ εδώ και αρκετό καιρό. Αυτό αναφέρεται στο πώς ορισμένες ιστορίες ή αφηγήσεις διαμορφώνουν και επηρεάζουν την κοινωνική, πολιτιστική ή πολιτική πραγματικότητα. Μια αφήγηση μπορεί επίσης να αντιπροσωπεύει μια συγκεκριμένη προοπτική ή ερμηνεία ενός γεγονότος που γίνεται αποδεκτό από μια ομάδα ή κοινωνία. (Από το "Narrare, στα λατινικά σημαίνει «λέγω, διηγούμαι, περιγράφω»)

Οι μονόπλευρες αφηγήσεις και οι κίνδυνοι τους

Τώρα, όχι μόνο κάθε άτομο, αλλά και κάθε χώρα και κάθε κοινωνία έχει τη δική της, μερικές φορές αρκετά μονόπλευρη αφήγηση (π.χ. στην εκπαίδευση, την υγεία, την επιστήμη, τη θρησκεία, την πολιτική, τα μέσα ενημέρωσης, τον στρατό). Μια μονόπλευρη αφήγηση μπορεί να περιορίσει σημαντικά την κατανόηση σύνθετων ζητημάτων και να συμβάλει στη δημιουργία προκατάληψης ή παραπληροφόρησης. Οι μονόπλευρες αφηγήσεις συνήθως νοούνται ως αναπαραστάσεις γεγονότων, ζητημάτων ή προοπτικών που δίνουν υπερβολική έμφαση σε μια συγκεκριμένη άποψη και σε μεγάλο βαθμό αγνοούν ή αποκλείουν εναλλακτικές προοπτικές ή πληροφορίες.

         Στα οικονομικά, η μεροληπτική αναφορά μπορεί να υπογραμμίσει τα οφέλη ενός συγκεκριμένου οικονομικού μοντέλου ή πολιτικής, ενώ αγνοεί πιθανές αρνητικές συνέπειες ή εναλλακτικές προσεγγίσεις. Σε επιστημονικές συζητήσεις, μονόπλευρες αφηγήσεις μπορεί να προκύψουν, όταν ορισμένες θεωρίες ή στοιχεία υπερτονίζονται, ενώ άλλα σχετικά ερευνητικά ευρήματα ή υποθέσεις δεν λαμβάνονται επαρκώς υπόψη ή αγνοούνται εντελώς.

Η μηχανιστική θεώρηση της ανθρωπότητας

Όποιος ακολουθεί μια πιο υλιστική άποψη στο πλαίσιο μιας μηχανιστικής θεώρησης της ανθρωπότητας θα αποδεχτεί πιθανώς μόνο εκείνες τις διαδικασίες στη ζωή που είναι φυσικά και χημικά μετρήσιμες και επιστημονικά επαληθεύσιμες. Αυτή η κοσμοθεωρία ή αφήγηση, υποθέτει ότι η ανθρώπινη συμπεριφορά και οι ψυχολογικές διεργασίες, μπορούν να εξηγηθούν από υλικούς και βιολογικούς μηχανισμούς, παρόμοιους με τον τρόπο που θα περιέγραφε κανείς τη λειτουργία μιας μηχανής.

Η ολιστική θεώρηση της ανθρωπότητας

Οι άνθρωποι που εστιάζουν σε μια πιο ψυχοπνευματική άποψη του κόσμου, χαρακτηρίζονται συχνά από μια βαθιά σύνδεση με τον εαυτό τους, με τις πρωταρχικές τους παρορμήσεις, με τους άλλους και με μια ευρύτερη, πνευματική διάσταση της ζωής. Στην αφήγησή τους, βλέπουν τη ζωή ως ένα ολοκληρωμένο σύνολο στο οποίο συνδέονται σώμα, ψυχή και πνεύμα. Η σωματική υγεία θεωρείται έκφραση ψυχικών και πνευματικών καταστάσεων. Πιστεύουν ότι τα συναισθήματα παρέχουν σημαντικές ενδείξεις για την εσωτερική κατάσταση και τις προσωπικές του ανάγκες. Οι ατομικές εμπειρίες στη ζωή θεωρούνται συχνά ως μαθήματα που συμβάλλουν στην προσωπική και πνευματική ανάπτυξη και ωρίμανση.

Στην «κουλτούρα της συζήτησης» μας κυριαρχεί η μηχανιστική θεώρηση της ανθρωπότητας και οι εκπρόσωποι αυτής της αφήγησης προσπαθούν τώρα σχεδόν τα πάντα για να τη διατηρήσουν έτσι, λαμβάνοντας κυρίως υπόψη τα δικά τους οικονομικά συμφέροντα.

Από τη διαίρεση στην ολότητα

Τι θα μπορούσε να σημαίνει για την ειρήνη, την έμπνευση και τη δημιουργικότητα των ανθρώπων, αν δεν υπήρχε ο διχασμός και ο διαχωρισμός που υποδούλωσαν την ανθρωπότητα, αλλά μια σύνδεση ή επανασύνδεση με την ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ σύμφωνα με την αρχή της ΜΙΑΣ κοινής ανθρώπινης οικογένειας; Θα μπορούσε άραγε το διαφορετικό να ενωθεί και μέσα από την ενότητα να διευρυνθεί; Θα μπορούσε να γίνει κατανόηση και αποδοχή της διαφορετικότητας με σεβασμό εκατέρωθεν; Να μην προσπαθεί η μία άποψη να επισκιάσει την άλλη, αλλά να συνεργάζονται για το κοινό καλό; Θα μπορούσε να σκύψει με ενδιαφέρον στην διαφορετική άποψη για να την καταλάβει, διευρύνοντας η κάθε πλευρά με αυτόν τον τρόπο τους πνευματικούς/νοητικούς ορίζοντες της; 

Επειδή ας μην γελιόμαστε. Η κάθε άποψη είναι μόνο μια πλευρά του όλου, και μόνο μέσα από την αλληλοκατανόηση, την αποδοχή και την συνεργασία μπορούμε να προχωρήσουμε, παίρνοντας υπόψιν και την επιστημονική άποψη που συνεχώς προοδεύει, αλλά και την ψυχοπνευματική που κάνει αλματώδη βήματα επίσης στην εποχή μας,  και τα οποία αρχίζουν  να επαληθεύονται μέσω των ανακαλύψεων/επιβεβαιώσεων της κβαντικής φυσικής.  

Κι εμείς;

Εμείς που έχουμε «αφυπνιστεί» και αναζητούμε τις διαφορετικές μας πλευρές για να τις ενσωματώσουμε στο Όλον του Είναι, τι θα επιλέξουμε;

Τον διαχωρισμό ή την ολοκλήρωση μέσα την Ολότητα;

Ευγενία 21.04.2025
(Σκέψεις μετά από άκουσμα ενός παραμυθιού...)